top of page

Over UVO

Geschiedenis

Geschiedenis

Al vanaf 1987 worden er cursussen en workshops gegeven voor urologen en AIOS om de kwaliteit van het medisch handelen te optimaliseren. Deze zijn destijds opgericht door de Stichting Werkgroep Endourologie Nederland met als voorzitter Ad Hendrikx.

In de afgelopen jaren is de modernisering van de opleiding in gang gezet. Het inzicht kwam dat aan de reeds bestaande cursussen weinig onderwijskundige principes ten grondslag lagen en dat het vaak slechts om een eenmalige cursus ging waarvan de vrijblijvendheid om ze te volgen groot was. De resultaten van de cursussen werden meestal niet getoetst en indien dit wel het geval was, werden er geen consequenties aan verbonden

Visie
visie.jpg

Visie

Door verbetering van de opleiding, verbetert de kwaliteit van zorg.
(Gedeelten van) Handelingen die een arts buiten de  patient om kan leren, moeten ook zo geleerd en getraind worden.

Hoofddoelen

Hoofddoelen

Hoofddoelen van het UVO zijn:

  1. Verbeteren van kennis en kunde van urologen en AIOS wat betreft medische technologie

  2. Ontwikkeling en validatie van media om vaardigheden te trainen (simulatoren)

  3. Ontwikkeling van specifieke procedure-gerichte curricula

  4. Bewerkstelligen van een goede transfer van simulator naar patiënt

  5. Integratie van niet-technische vaardigheden en onderwijskundige principes in de opleidingsprogramma’s

Dit alles ter verbetering van patiëntveiligheid en met de voorwaarde dat de weg naar het behalen van de hoofddoelen op onderwijskundige verantwoordelijke wijze geschiedt, op basis van door wetenschappelijk onderzoek bevestigde en gevalideerde methoden.

Projectleden

Projectleden

Urologie

 

Dr. J.H. Van Roijen

ETZ Tilburg

Prof. dr. L.M.O. de Kort

UMCU Utrecht

Dr. E.L. Koldewijn

Catharina Ziekenhuis Eindhoven

Drs. M. Tijnagel

Bravis Bergen op Zoom

Urologie

 

 

Dr. B.M.A. Schout

Alrijne Ziekenhuis Leiden

Dr. A.J.M. Hendrikx

Dr. W.M. Brinkman

UMC Utrecht

Dr. A.H. de Vries

Spaarne Gasthuis Amsterdam

Promovendus

Alexander Beulens

Catharina Ziekenhuis Eindhoven/NIVEL

De belangrijkste onderwijskundige principes

  • Noodzaak vergroten kennis en kunde medische apparatuur. Zorginstellingen en zorgverleners zijn zich veel te weinig bewust van de risico’s die medische technologie (apparatuur en hulpmiddelen) met zich meebrengt (Ref: rapport IGZ, risico’s medische technologie onderschat).

  • Opleiding van AIOS met zo weinig mogelijk risico’s op gezondheidsschade voor de patient (Ref: IGZ, meerjarenbeleidsplan 2012-2015). Dat wil zeggen: leren wat je kunt leren buiten de patient om.

  • Goed onderwijs is cruciaal voor goede gezondheidszorg en onderwijs over patiëntveiligheid is cruciaal voor veilige gezondheidszorg (Ref: G vd Wal, IGZ)

  • Deliberate practice (Ref: KA Ericsson): oefenen moet vaak, verplicht en geïntegreerd is de dagelijkse werkzaamheden zijn, en is niet per definitie “leuk” en niet vrijblijvend.

  • Experiental learning (Ref: DA Kolb): leren is een continu proces welke bestaat uit:

    • AIOS doen een ervaring op, ofwel door observatie ofwel door zelf een handeling te verrichten.

    • AIOS reflecteren op deze leerervaring.

    • AIOS gebruiken hun reflecties om hun leerbehoeften vast te stellen die hun eigen toekomstige handelingen verbeteren.

    • AIOS nemen concrete stappen om hun vaardigheden aan te leren en handelingen te verbeteren.

  • Whole task training (Ref: JJG van Merrienboer). We richten ons op het leren van de complete procedure van begin tot eind, omdat “in clinical practice, the whole is much greater than the sum of its parts”.

Onderwijkundige principes
bottom of page